In memoriam
Enige tijd geleden kregen we het droevige nieuws te horen dat onze ere-leraar Patrick Peire overleden is.
Blokfluitist, orkestdirigent, koorleider en muziekpedagoog Patrick Peire startte zijn muzikale loopbaan reeds op jeugdige leeftijd. Als kind zong hij in het Brugse kathedraalkoor, volgde les aan het Brugse conservatorium en speelde blokfluit in het ensemble Ons Dorado in het Sint-Lodewijkscollege. Toen hij twaalf was, richtte hij met enkele vriendjes zijn eerste muziekensemble op. Na zijn middelbare schoolopleiding zette hij zijn muziekstudies verder aan het Koninklijk conservatorium van Gent waar hij onder meer fluit, kamermuziek, harmonieleer en muziekgeschiedenis studeerde. Simultaan volgde hij een universitaire opleiding psychologie en musicologie. Aan het Koninklijk conservatorium van Brussel behaalde hij een eerste prijs blokfluit waarna hij zich in Keulen en Den Haag verder specialiseerde in zowel de moderne blokfluitliteratuur als in de oude muziek en historische uitvoeringspraktijk.
Van 1986 tot 1994 was Patrick Peire dirigent van het Nieuw Vlaams Symfonieorkest. In 1992 leidde hij het Muntorkest in de halve finale van de Koningin Elisabethwedstrijd voor zang. Maar het was vooral met zijn kamerorkest Collegium Instrumentale Brugense, dat hij in 1970 oprichtte, waarmee hij naam en faam verwierf in binnen- en buitenland. Het ensemble bracht muziek uit de barokke en klassieke periode en later ook andere stijlperiodes, met aandacht voor de historische uitvoeringspraktijk. Er kwam een nauwe samenwerking met het koor Capella Brugensis waarmee hij naast tal van uitvoeringen van bekende en minderbekende barokke cantates, passiemuziek en klassieke symfonieën ook aandacht had voor repertoire uit latere periodes. Zo realiseerde hij met zijn ensembles cd opnames van symfonieën en koorwerken van Joseph Ryelandt, Brugse componist en ere-directeur van ons conservatorium, met onder andere een beklijvende opname van de cantate Flos Carmeli. In 1996 werd de plaatopname van de opera Tancredi van Gioacchino Rossini, die Patrick Peire met zijn orkest en koor realiseerde, genomineerd voor een Grammy-award. Een primeur voor een Belgisch klassiek ensemble.
Reeds tijdens zijn opleiding kon Patrick Peire als leraar aan het werk in het Brugse conservatorium. Hij streefde naar kwaliteit bij zijn leerlingen en had een no nonsense manier van lesgeven waarbij hij de blokfluit uit het verdommenishoekje als tweederangsinstrument wist te halen en met zijn blokfluitklas bekendheid verwierf in Vlaanderen. Hij gaf zijn leerlingen de microbe mee om opzoekingswerk te verrichten en te gaan grasduinen in oude muziekpartituren om zo op zoek te gaan naar de betekenis van de muziek, meer dan het eenzijdig naspelen van de muzieknoten op een muziekpartituur. Later was hij als docent dwarsfluit, samenspel en kamermuziek werkzaam aan het Lemmensinstituut te Leuven en als docent blokfluit aan het Gentse conservatorium.
Patrick Peires musiceer- en dirigeerstijl werden gekenmerkt door een enorme gedrevenheid met een bijna besmettelijk enthousiasme en een ongeziene werkkracht. Hij verrichtte heel wat pionierswerk binnen de Vlaamse barokscène waarbij hij immer eerlijk en integer trouw bleef aan zijn eigen artistieke identiteit. Ondanks de toenmalige opmars van authentieke instrumenten bij het spelen van barokmuziek trok hij resoluut de kaart om met zijn Collegium te blijven kiezen voor uitvoeringen op moderne muziekinstrumenten om zo ook repertoire uit latere stijlperiodes te kunnen laten klinken.
We betuigen ons medeleven aan alle dierbaren die Patrick Peire rond zich had. Hij zal hard worden gemist in onze school en ver daarbuiten. Zijn nalatenschap is immens en zal lang naklinken in de manier waarop vele (amateur-) musici via zijn aanstekelijke enthousiasme en professionaliteit hebben leren omgaan met kunst.
